Metafysika

Morgen is het zover, examen metafysika. Ik ben aan het studeren, maar niet fanatiek. Heb het vak een beetje verwaarloosd, dus we zien wel op het examen, met wat geluk lul ik mij er wel door. Ik heb nog een hele dag, dus... Tegen het einde aan gaat het toch meestal beter dan weken op voorhand. Aristoteles, met zijn metafysika, een naam die hij er zelf niet aan gegeven heeft. Hij heeft het over wijsheid, kennis van de eerste oorzaken, leer van het zijnde van het zijn, theologie, maar niet over metafysika. Een naam gegeven ofwel door een bibliothecaris die zijn college-aantekeningen plaatste na de fysika, daarom metafysika. Andere verklaring is dat men pas over metafysika kan spreken als men de fysika heeft voltooid. Een weerkerende wetenschap dus. Thomas van Aquino, met het verschil tussen filosofie en theologie. Descartes die uitgaat van de kennis, en niet langer van het zijn. Hij bewijst eerst dat hij zelf bestaat (cogito) en via deductie en godsbewijzen bewijst hij het bestaan van God, en de wereld. Wolff die de metafysika indeelt in een generale en speciale, en de speciale onderverdeeld in kosmologie (of wereld), psychologie (of ik) en theologie (God). Voor zover het mogelijk is natuurlijk. Na Wolff komt nog Kant, een zware dobber, en Hegel. Tjonge jonge, wat zijn dat voor beesten.