Everything is energy. In the beginning there was only energy. Then this energy came together in one point. And this point exploded. That was the big bang. The energy wanted to be real, and therefore, had to come together, to break apart in order to be. A point is zero dimension, try to look at your hand when you make a fist, as one point of energy, zero dimension. According to science, the size of the point before the big bang is about the size of a bolded hand. That explosion was the start of a multiple dimensional world, and it happened in a fraction of a second. One dimension is a line between two points. Consider yourself as a point of energy. Also the big bang was a point of energy. The first dimension is the line beween yourself and the big bang. Consider the tip of your pinky finger as yourself, the big bang the centre of your hand. Feel the energy, it is part of you, it is you Then onto the second dimension. The tip of your ring finger is also a point. That point is me. I come forth from the big bang, and so do you. But now there is a line between you and me, we are communicating, and there are lines between you, me and the big bang. This makes a triangle. A triangle is two dimensional. It makes a surface. You and me are points of energy on the surface known as mankind. Off course the big bang has a part in that. Now you have your middle finger. Three dimensions. And now you have to make a choice. You have length, with, and then, you must choose, the third dimension can be up, hight, or down, depth... Can you choose? Mankind is not alone in this universe. It is not a surface, but a space. Like many surfaces of energy on top of each other. Then you have your index finger. The fourth dimension. Time. You realize time by experiencing your senses. You see, hear, feel, smell, sense... All but time... A space in motion. You experience time, in space, in contact with others, in line with... something divine. Now you've got your thumb. You are a human being, you experience time, space, other people... And you have a will. This will that you have, this thing you want to achieve, this goal, it makes that you have to make choices in live, in order to achieve what you want. This is the fifth dimension, the choices people make in order to achieve their goals, their will.Energy is what you are! This energy you have in your hands!
woensdag 10 januari 2018
The five periods in your life that play a part
The first part in your life is the helpless fase. First you are an unborn child, in your mother’s womb. Then, after birth, you can only lay there, crying for milk, hoping that someone loves you enough to feed you. In this period of your life your subconscious is formed. The subconscious are the lines in the palm of your hand.
The second part is when you start crawling around, on your hands and feet. You start to explore the world around you. Yes, you become conscious of what there is! You learn by touching, putting it in your mouth, etc. You can situate this state of life on the edge of your palm.
The third part is when you start walking upright, because everybody else is doing it. Now you start to use what you consciously learned already. A child sees the cookie jar, but it can’t reach it. So he pulls up a chair, crawls on the chair, and he sticks his hand in the cookie jar! That’s what you call practical. Use what you know. This is the base of your fingers, your phalanx closest to the palm.
Because the final part in your life is the shortest one, and that is death. And death is the final spiritual experience. But, remember, you still have time before you! Death is the only certainty in life, learn to live with it and start living! There are so many other spiritual experiences you can do! See the sun come up! See the Northern Light! The middle phalanx is the time of your life, what you do with it, and the upper phalanx, your spirituality.
And life is a spiral, starting inside your palm, working it’s way up through your fingers. And face it, take control over what you want, and your time. Because one day, you will let go of the string of life...
The tree of life, Adam's dream
God had created the universe, the sun, moon, stars, earth, the animals, the flowers and the trees.
Then he created man. But this man was all alone. He walked around paradise to explore everything and in the evening he was tired. He laid himself to sleep on some moss under an ash tree.
And he dreamed about what he was, why he was created, who created him, what was the purpose, and so on.
But the ash tree felt the vibrations of that strange creature lying under his branches, and he listened. The whole night he listened to the dreams of Adam, and when he woke up, the ash learned what this Adam was all about.
So the ash tree discovered the ancient wisdom that made man what he is.
The seeds of the ash where not so powerful, so he decided to let his roots come to the surface to make another tree, just like him. He decided to create an image for Adam, that when he came back, he would understand himself as the ash tree learned from his dreams.
Ten trees he created. First he let the roots come out to the north and to the south. One in the light and one in the shadow. Then two more, one to the east, to see the sun rise, and one to the west, to see the sun set, day after day. The one on the south got enough sunlight to grow, so to the left and right of that one, he created two more ash trees, all with his roots. That were already six ash trees, just like him. He let his roots grow more to the south, and created a new ash. To the left and right he created two more, and to end his story, he created the last one south, of the one south of south.
He gave his children names, and numbered them from one to ten, like the shape of a bolt of lightning.
He called himself the ash tree of life, the one who learned the ancient wisdom.
Number one was the one most north. He called him Crown. You my son, are the Crown on the head of our creator, wear it with pride, realize that the creation itself was the Crown on Gods work. He created one single point of energy, that exploded, and formed all of the universe. You represent a point, the point that formed all the other dimensions, your brothers, my sons, my little forest.
Number two was on his right. I call you wisdom, my son, because your brother, Crown, is only one simple fact. But Wisdom is more than just one fact, it is an infinite line of facts. You are one dimension, the Wisdom that all comes out of the creation, your brother, Crown, the big bang.
The one on his left, number three, he called Insight. You my son represent two dimensions. Because besides wisdom, you must extend it to Insight, like a puzzle, the pieces must fall together to form the whole picture. You’re a flat surface, that gives a glimpse of the complexity of all the dimensions, the creation. You’re an image, and you form with all your brothers a glimpse of Adam, man, created to Gods image.
My upper tree children, you are the head of Adam. You are the fire of his thoughts, his imagination, his illusions, his dreams.
Then he said to number four, also on the right but below Wisdom, you I call Judgment. You are three dimensions, a space, earth, and beyond. Beware of Judgment, when you only use your senses. You see space, but that is only one moment, and you cannot judge on one moment only. You must know it all to be able to judge. You carry a sword in the right hand, that cuts two ways. So use it wisely, with care.
Number five was on the left. Mercy, I name you. You are the fourth dimension, you’re time, space in motion. You are the movie that is recorded by all your senses. Have Mercy with the time that you are. Because your senses might deceive you, because there is more than what you see with your senses. Have Mercy on mankind and his actions, time will learn, time will tell, what is the right thing to do. You carry a shield on your arm, to force on Mercy. By being merciful, you’ll catch the blows of the sword your brother Judgment bears.
The one south of him he called Beauty. You are number six, the fifth dimension. Man makes choices, all the time, to find Beauty. Every choice he makes is to make his life more beautiful. But only when man realizes that Beauty can be found in everything, he becomes what God intended him to be. Good, kind, generous, helpful, the Beauty in man. A man has to have a heart.
The second three ash trees, you are the wind, the air. You’re the arms and the chest of Adam. You represent his emotions, his feelings, things man must learn to control. Because those things are like a cup filling up. And when the cup overflows, there is an imbalance occurring, and that means problems.
Number seven, my son, I call you Steadfastness. You are on the left side, you’re the left leg of man. You are what man desires, what he expects. He wants things to go like clockwork, and will try to do all to achieve that. He wants control, he needs a base, a place he can call his home. You are the sixth dimension, my son, the desire of man to live in a perfect world where nothing goes wrong. But trust me, man doesn’t control the dimensions higher than five. He will see his base destroyed, or his wife raped, and his children forced into slavery. If that is what God desires.
Number eight, to the right of Steadfastness, you are Glory. You are the right leg of man. In battle, man puts forward his right leg, swings his sword with his right arm, to achieve Glory in battle. His left leg, he places behind you, to ground himself, to be able to fall back on something. He carries his shield in his left arm, for protection. You are the seventh dimension, the quest for immortality of a creature bound to die. He cannot control you. Glory is in the hands of God. One day, you’re glorious, the next day, you’re forgotten.
Below Steadfastness and Glory, but in the middle, you my son are Foundation. You’re number nine, the eight dimension. You are the Foundation of man. Between his two legs are his genitals, and fundamentally, he is nothing more than one who carries the ability to procreate. Thus he can establish some sort of immortality, he tries to find in Glory. But also his Foundation, he has not in control. You might look after your children, so they find a mate, and make sure of offspring, but what about his children? And his children’s children? That is in Gods hands.
You three ashes, are the third element water. You are what man basically needs. You are what he lusts for.
Then he came to the last one, the one south of the south one. My son, you’re number ten, you are Kingdom. You are my only child who is material, all my other children only exist in an imaginative world, that Adam created in his dreams. You are the ninth dimension. The one who wears a Crown, needs a Kingdom, right? Earth, the whole creation, all the universes are Gods Kingdom where he rules. He gives man freedom of choice, in time, in space, but he controls the higher dimensions, beyond the reach of man.
But after creating all his children, the ash Ancient Wisdom, was old. He was rotting from the inside out. He said to his children, my time has come to leave you now. Remember who you are, why you are, and teach Adam, because soon, he will be back. Zero dimensions, plus nine dimensions, makes ten. I’m the eleventh dimension. I will be with you always, until the end of time. You might forget about me, but I’ll be there when the time is right.
The next day, Adam passed the forest of 11 trees. Ten of them were in good shape, but he noticed the hollow one in the middle. You I will cut down, because I need some wood to keep my fire burning. Besides, in a storm you might break and damage the trees around you, and you don’t want that, do you?
And while Adam was cutting down Ancient Wisdom, branch after branch, and finally the trunk, the ten children whispered in Adams ears what they were told to tell by their father. Even while Adam was using the old ash to keep his fire burning, they kept on whispering. Finally Adam realized what the tree of life was all about. He saw all the wisdom the trees gave him.
Then he used his insight, and knew what God wanted from him.
Crown: There is only one God
Wisdom: I shall not worship false idols
Insight: I shall not take Gods name in vain
Judgment: I shall honor my mother and father, I may not judge them
Mercy: One day in the week is for God, and I will worship him, instead of working
Beauty: I shall not kill
Steadfastness: I choose to stay with one woman
Glory: I shall not steal, because there is no Glory in that
Foundation: I shall not lie, because a lie is no foundation for anything good
Kingdom: I shall not want what belongs to another.
The wire of life
Y
Your soul, your most inner self, your being without being a being. Your non tangable identity. You're there, but not physical.
The unconscious phase, you're helpless
XI
From a one cell to a more cellular puny little creature that you are in the sea of your mother's womb. The clacking of a tonghue. You're something. Your oul plants itself in those few cells and life is created.
PH
You're born, by the deed you're parents did, you now are. You hang out your flag on a base between two towers, a white and a black one, one on the left and one on the right, your mother and father. You're a creature in the world we know as reality. But you're still not conscious of it. With a sigh, you're in the air, in space.
PE
You get your identity from your environment, who know you now as XYZ. You make yourself known by expressing yourself, mainly by shitting, peeing, and crying for milk.
TH
You survive, just because you have a natural power that touches peoples soul. They see something lovely in you and let you survive.
CH
A place where everything is known, past, present, and future. A place where you exist and where they know you.
The conscious phase, you start crawling around on the ground.
I
The inner strength inside you is there to exist. It thrive you forward, and upward. It makes you live, it's the energy inside of you.
E
The fact that you progress, even when standing still.
U
Everything you say is what you are. You express yourself, just like everyone else. Can they understand what you mean, what you want?
O
The amazement when you realize the circle is round. The amazement of all the beauty in the world. You are aware of your senses, that gather time.
A
The world, that nourishes you, gives you warmth, supports you. It does practically everything for you in order that you survive. A world where you come from and go to.
You start walking upright, the practical phase.
R
You start to work. You use your skills to get what you want. Everything in reach you use for your own good. Z/STR You saw, you strive to get what you want. Two sounds on this place, where the ring finger is carried. Are you with two, one saws, one strives.
NG
You eat and breath. This is the abolute now. Here you have time before you, and after you.
G
In time you get to know yourself. While you carry horns on a base you start to realize what you are doing. Knowing yourself and what you want is the start of all wisdom.
H
Occasionally you gotta clean yourself. Because when you smell, people will avoid you. You want to let towers come together in a middle. Follow your intuïtion, the divine frequency.
Time you still have before you, and you think about what to do with the time left. The mental phase.
Q
The most beautiful thing in life, just the thought of beauty creates beautyHet mooiste . The end in the beginning and the beginning in the end.
C
Follow your collective intuïtion, carry horn. Walk on the ground, using your hands and senses. A matter of taking the bull by the horns.
T
The best is served on the table. And that table is in the middle. Who's at the head of a round table? One wants to have had everything on the table once. The world is your table.
D
Power over your senses opens a lot of doors. Be alert, then you notice more. Say hello. Do something, and if you do something, do it good, or just don't waste your time doing half work.
M
Communication is the key word of the enterprise. Media, environment, mass, society. We live in a middle.
The last phase, the spiritual phase. Live up to spiritual moments, enjoy the small things in life, sex and death are the most intense spiritual moments. But there are a lot of other ones too. Death is the last spiritual experience in life. Everybody dies.
N
The vibration of energy. You canalize that energy, you can feel it flowing through you in your actions, in what you do. Accepting that you are going to die is the beginning of life.
S
You are not made on this world to be alone. Shared sprituality is off course, better.
F
In the space we sence there is a lot more there than we thing. Everything is energy, there is beauty in everything, if you just want to see it.
L
The only reason why you have your senses and walk on this earth is to enjoy life.
B
The goal has been reached. You reached the summit. This is the end of one goal, but also the start of the next goal.
dinsdag 6 april 2010
Oh was ik maar bij moeder thuis gebleven...
En dat is exact wat ik gedaan heb...
't Is lang geleden dat ik hierop nog iets geschreven heb. Maar nu komt morpheus maar niet langs, was wat aan het surfen, en voilà.
Muziek, het leven is als muziek. 7 noten maken het verschil:
DO RE MI FA SOL LA SI van onder naar boven
SI LA SOL FA MI RE DO van boven naar onder
Het komt van een oud gedicht, dat ik in de les muziek eens van buiten moest leren:
UT queant laxis
REsonare fibris
MIra gestorum
FAmili tuorum
SOLve polluti
LAbii reatum
Sancte Iohannes
Het is een hymne opgedragen aan Johannes de Doper, geschreven door Paulus Diaconus in de achtste eeuw.
Vrije vertaling:
Zo dat jouw dienaren mogen
met losse stemmen
weerklinken over de wonderen van jouw daden
veeg de zonde van onze besmette lippen
Oh, Heilige Johannes
Het reinigende element van de doop, is het onderwerp van muziek, dus...
Nu moet je je hand eens voor je ogen houden, de pink van onder. De duim, daar tokkel je mee. De andere vier vingers zijn de balken van een notenbalk. Nu kan je noten op een lijn, vinger plaatsen, of ertussen. Dus vier vingers en drie ruimtes ertussen: jawel 7! Als je nu je duim over je vingers laat lopen, van onder naar boven en van boven naar onderen, speel je muziek. Doe dit aan een ritme aangepast aan je hartslag.
Plaats je duim eens op de top van de ringvinger? Daar ligt de sol. Veeg weg, die ring! Die ring heeft ons verenigd, die ring heeft ons verdeeld, die ring zal ons allen heersen. Lord of the Rings. Solventen, oplosmiddelen. Solution, oplossing. Sol, dat is de spaanse zon... 't Is rond en men loopt erdoor in 't vierkant! Als het wat spant, moet je je vinger natmaken, en dan glijdt dat er lekker op. Wat een woorden! Een cirkel heeft 360°, de som van de hoeken van een vierkant, ook 360°. Wat kan je bereiken op ongeveer 360 dagen?
Ik heb mij een duif gevangen, ze vloog in het rond. Ze kwam van nog zuidelijker dan Quevrain. Nu heeft die duif toch een ring voor mij gekocht! De omgekeerde wereld. Die duif heeft daar een week voor moeten rondvliegen.
Maar ik ga ze mooi leren klappen, en ik klap voor haar, als het tijd is. Dan steek ik mijn duim tussen mijn middenvinger en wijsvinger om haar een noot te geven... De DO! Dodo doen dus...
Als ze dan niet luistert neem ik mijn knots en sleep ik haar bij haar haar mijn grot binnen.
Zot en het Woord van God
We spelen bedot
't Is lang geleden dat ik hierop nog iets geschreven heb. Maar nu komt morpheus maar niet langs, was wat aan het surfen, en voilà.
Muziek, het leven is als muziek. 7 noten maken het verschil:
DO RE MI FA SOL LA SI van onder naar boven
SI LA SOL FA MI RE DO van boven naar onder
Het komt van een oud gedicht, dat ik in de les muziek eens van buiten moest leren:
UT queant laxis
REsonare fibris
MIra gestorum
FAmili tuorum
SOLve polluti
LAbii reatum
Sancte Iohannes
Het is een hymne opgedragen aan Johannes de Doper, geschreven door Paulus Diaconus in de achtste eeuw.
Vrije vertaling:
Zo dat jouw dienaren mogen
met losse stemmen
weerklinken over de wonderen van jouw daden
veeg de zonde van onze besmette lippen
Oh, Heilige Johannes
Het reinigende element van de doop, is het onderwerp van muziek, dus...
Nu moet je je hand eens voor je ogen houden, de pink van onder. De duim, daar tokkel je mee. De andere vier vingers zijn de balken van een notenbalk. Nu kan je noten op een lijn, vinger plaatsen, of ertussen. Dus vier vingers en drie ruimtes ertussen: jawel 7! Als je nu je duim over je vingers laat lopen, van onder naar boven en van boven naar onderen, speel je muziek. Doe dit aan een ritme aangepast aan je hartslag.
Plaats je duim eens op de top van de ringvinger? Daar ligt de sol. Veeg weg, die ring! Die ring heeft ons verenigd, die ring heeft ons verdeeld, die ring zal ons allen heersen. Lord of the Rings. Solventen, oplosmiddelen. Solution, oplossing. Sol, dat is de spaanse zon... 't Is rond en men loopt erdoor in 't vierkant! Als het wat spant, moet je je vinger natmaken, en dan glijdt dat er lekker op. Wat een woorden! Een cirkel heeft 360°, de som van de hoeken van een vierkant, ook 360°. Wat kan je bereiken op ongeveer 360 dagen?
Ik heb mij een duif gevangen, ze vloog in het rond. Ze kwam van nog zuidelijker dan Quevrain. Nu heeft die duif toch een ring voor mij gekocht! De omgekeerde wereld. Die duif heeft daar een week voor moeten rondvliegen.
Maar ik ga ze mooi leren klappen, en ik klap voor haar, als het tijd is. Dan steek ik mijn duim tussen mijn middenvinger en wijsvinger om haar een noot te geven... De DO! Dodo doen dus...
Als ze dan niet luistert neem ik mijn knots en sleep ik haar bij haar haar mijn grot binnen.
Zot en het Woord van God
We spelen bedot
zondag 7 december 2008
De Christenheid of Europa, Novalis
De Christenheid of Europa, Novalis, De Ster, Breda
Novalis is geen dichter alleen, hij had een rijk gevuld leven en schreef enkel in zijn vrije tijd. Hij heeft slechts kort geleefd (1772-1801) In dit essay beschrijft hij een nieuwe christenheid, die Europa zal verenigen. Protestanten en Katholieken zullen zich opnieuw verenigen en achter een broeder scharen die 'een nieuwe sluier gemaakt heeft voor de Heilige Jonkvrouw, die nauw sluitend haar hemelse lichaamsbouw verraadt en toch haar zediger omhult dan enig ander.' Hij is een romanticus, die heel poetisch het verleden van Europa beschrijft, met de hoop op een nieuwe vereniging in de toekomst.
Novalis is geen dichter alleen, hij had een rijk gevuld leven en schreef enkel in zijn vrije tijd. Hij heeft slechts kort geleefd (1772-1801) In dit essay beschrijft hij een nieuwe christenheid, die Europa zal verenigen. Protestanten en Katholieken zullen zich opnieuw verenigen en achter een broeder scharen die 'een nieuwe sluier gemaakt heeft voor de Heilige Jonkvrouw, die nauw sluitend haar hemelse lichaamsbouw verraadt en toch haar zediger omhult dan enig ander.' Hij is een romanticus, die heel poetisch het verleden van Europa beschrijft, met de hoop op een nieuwe vereniging in de toekomst.
zondag 23 november 2008
Religie, Moraal en Samenleving Paper
Willem Lemmens, ‘Van stamcelonderzoek tot eiceldonatie’, Streven, juni 2008
Samenvatting
Embryonaal stamcelonderzoek haalt regelmatig het nieuws. Vaak is het onduidelijk wat de inzet is van de discussies, zowel wetenschappelijk als ethisch van aard. Ethisch gezien gaat het over het morele statuut van het embryo. Wanneer ‘leeft’ een embryo? Wanneer is er sprake van een unieke, ‘nieuwe’ menselijke persoon? Niet gemakkelijk, want embryo’s voor onderzoek gebruikt bevinden zich in zulk een ontwikkelingsstadium dat ze zelfs nog tweelingen kunnen worden. Het is de fase van de blastocyste, de eerste dagen na de conceptie.
Sinds 1987, het jaar van de eerste geslaagde menselijke in-vitrofertilisatie (testbuisbaby) werden overal ter wereld duizenden embryo’s aangemaakt waarvan slechts een gedeelte werd ingeplant bij de moeders. Restembryo’s werden vernietigd of worden op extreem lage temperaturen bewaard. De Katholieke kerk wees van het begin af aan elke vorm van artificieel ingrijpen in het ontstaan van menselijk leven op ethische gronden af, zonder veel indruk te maken op de medici.
Het feit dat men bewust gebruik maakt van embryo’s louter en alleen voor onderzoek lijkt bij velen een gevoelige ethische snaar te raken. Bij therapeutisch klonen worden embryo’s gecreëerd, bv. Door de kern van een huidcel in te brengen in een eicel waarvan de kern verwijderd is. Zo ontstaat een embryo genetisch identiek met de donor van de huidcel. Dit kloon embryo dient louter als grondstof om stamcellijnen te creëren die hopelijk in één of andere therapie een toepassing zullen vinden. Niet enkel de vraag naar het statuut van (rest)embryo’s, maar ook de vraag naar de toelaatbaarheid van het creëren van gekloonde embryo’s wordt zo voorwerp van ethische discussie. Na de zaak Hwang Woo-Suk in 2005 leek men te beseffen dat embryonaal stamcelonderzoek ethische vragen oproept. Hij had immers vele tientallen eicellen gebruikt van vrouwelijke medewerksters en van eicellen die hij kocht via een internationaal agentschap. Naast frauduleuze verdraaiing van de onderzoeksresultaten bleek er ook exploitatie van de vrouwen die eicellen ‘doneerden’ of ‘verkochten’.
Het ‘oogsten’ van eicellen bij vrouwen steunt op een vrij invasieve medische ingreep die tijdrovend is, niet vrij van ongemakken en die een goede nazorg vereist. Eicellen worden pas in grote getallen voorradig via hormonale stimulatie die ‘hyperovulatie’ tot gevolg hebben. Een niet pijnloze ingreep is bovendien nodig om deze eicellen uit het lichaam van de vrouw op te pikken. Kans op infecties bestaat altijd. Hwang had veel meer eicellen gebruikt dan hij aanvankelijk toegaf. Ook de wijze waarop de eiceldonatie gebeurd was (onder meer door vrouwelijke medewerksters onder druk te zetten) zette aan tot het stellen van vragen.
Tegen die achtergrond begrijpt men de groeiende bezorgdheid van bio-ethici en vrouwenorganisaties. Zelfs al blijft tot op vandaag het stamcelonderzoek maar één niche – erg speculatief en experimenteel, ooit zou het erg winstgevend kunnen worden, zowel uit wetenschappelijk oogpunt als in economisch opzicht. Onmiskenbaar zal het onderzoek op embryo’s – verkregen via therapeutisch klonen of anders – altijd nodig blijven om het inzicht te verdiepen in het proces van celdifferentiatie en de creatie van stamcellen. Niets sluit uit dat de vraag naar eicellen toe zal nemen.
Er is een groeiende vraag in de klassieke fertiliteitsgeneeskunde naar eicellen door kinderloze echtparen. Zo tekent zich een niet wettelijk geregulariseerde commercialisering af op het domein van de voortplantingscellen. Naast sperma worden eicellen een economisch schaars goed, waar een markt voor bestaat. De vraag is dan of de evolutie in de richting van een commercialisering van het lichaam ethisch gesproken wenselijk is.
Donna Dickenson, een toonaangevende bio-ethica, verzet zich met klem tegen deze dreigende ‘vermarkting’ van het menselijk lichaam. Zij vreest dat er een soort ‘goudkoorts’ lijkt te ontstaan, met het menselijk lichaam als mijngrond. Tot nader orde wordt in de geneeskunde immers de transfer van lichaamsmateriaal beschouwd als iets wat gebaseerd moet zijn op de logica van de gift. Buiten Europa wordt deze regel al met voeten getreden, denk maar aan China.
Strikt genomen blijft men in het Westen, zowel de medische wereld als de publieke moraal, zeer terughoudend tegenover de idee dat het lichaam, of delen ervan, als koopwaar zou worden aangeboden. Zo is verkoop van organen in Europa en de VS strikt verboden. Is het lichaam niet als het ware de incarnatie van een telkens unieke patiënt, de ‘ziel’ van de persoon? Daarom pleit de medische wereld, zeker in Europa, voor het behoud van de praktijk van vrijwillige orgaandonatie voor orgaantransplantatie.
Toch is Donna Dickenson bezorgd. Op het domein van de eiceldonatie is er een schemerzone ontstaan van semi-commercialisering van het lichaam. In de VS werd in 2002 meer dan 37 miljoen dollar besteed aan de commerciële transfer van donoreicellen, via tussenpersonen, biomedische ‘bedrijfjes’ en internet. In Europa is de regulering strikter, maar fertiliteitsklinieken in Spanje en Griekenland profiteren volop van de strikte wetgeving rond eiceldonatie in onder meer Frankrijk. De sluipende ‘vermarkting’ van de voortplantingscellen is dus ook in Europa meer en meer een feit. Voeg daarbij de vraag naar eicellen voor embryonaal stamcelonderzoek, en je hebt alle ingrediënten voor een ‘vermarkting’ van het vrouwelijk lichaam.
Dickenson wijst nadrukkelijk volgende stelling af: creëer een vanuit het beleid sterk gereguleerde markt voor de transfer van lichaamsmateriaal. Zo ga je de illegaliteit tegen en creëer je transparantie. Maar als men de deur openzet voor winstbejag, zullen woekerwinsten niet achterblijven. Ook ziet Dickenson een vorm van discriminatie en exploitatie van een economisch zwakkere groep vrouwen. De vermarkting van eiceldonatie betekent de verbreking van de exclusiviteit van de giftrelatie. Alleen de logica van de gift bij overdracht van lichaamsmateriaal kan het intrinsiek ethisch gehalte van de geneeskunde en het wetenschappelijk onderzoek vrijwaren.
Zo hield het Amerikaanse Congres in maart 2006 een hoorzitting gewijd aan de potentiële exploitatie, fraude en ethische problemen in relatie tot het klonen van menselijke embryo’s en het embryonaal stamcelonderzoek. In Europa werd dit in 2005 al besproken wat leidde tot een resolutie van het Europees Parlement waarbij een verbod wordt gesteld op elke vorm van commerciële verkoop van eicellen.
Dickensons standpunt verdient alle aandacht, omdat het getuigd van realiteitszin en tegelijk fundamentele morele intuïties en overtuigingen een plaats geeft. Een gift zal nooit gebaseerd zijn op een soort heroïsch altruïsme, tegenover een gift dient de tegengift te staan. Bv. Inspraak wat met het gedoneerde materiaal kan en mag. Zo blijft er ruimte om door de donor af te zien van participatie aan wetenschappelijk onderzoek. Niet de markt moet de geneeskunde de wet stellen, maar de markt moet door de civiele maatschappij de wet gesteld worden, ten gunste van een ethisch verantwoorde geneeskunde.
Confrontatie tussen het artikel en de leerstof
De grootste angst van de mens is de dood. De Stoïcijnen wisten dit, en zeiden dat de dood een overgang is en het terug worden opgenomen in de kosmos. De Christenen kwamen met een attractiever alternatief, de mens is eeuwig en zal na zijn dood verder leven, onsterfelijkheid van lichaam en ziel. Ook Montaigne zei dat filosoferen leren sterven is. Dus de dood speelt een belangrijke rol in het dagelijkse leven. Men kan de dood maar op twee manieren overwinnen, dat is door beroemd te worden door boeken te schrijven, of een piramide te bouwen, of door zich voort te planten. En daar wringt het schoentje bij een steeds grotere groep van mensen. In onze huidige maatschappij hebben steeds meer mensen te kampen met fertiliteitsproblemen. In 1987 werd de eerste conceptie teweeg gebracht buiten de baarmoeder, in een testbuisje, waarna het embryo ingeplant werd in de moeder. Sindsdien is de weg vrijgemaakt om meerdere mensen aldus te helpen hun vruchtbaarheidsprobleem te overwinnen. Maar wat men doet is hormonaal ervoor zorgen dat de vrouw overovuleert. Dan neemt men de eicellen weg uit de baarmoeder, waarna men ze gaat bevruchten met vruchtbaar sperma buiten de baarmoeder. Uiteindelijk worden er meerdere embryo’s gevormd, maar men plaatst er maar enkele terug in de baarmoeder. Maar die embryo’s, hebben die al een ziel? Een ziel zoals de dualistische visie van de Christenen een ziel kent? Dat is natuurlijk de vraag. Want met de bevruchte eicellen die niet worden gebruikt, wordt wetenschappelijk onderzoek mee verricht, of ze worden simpelweg vernietigd. Speelt men op deze wijze niet een klein beetje God? Of is het meer God een handje helpen? De kerk heeft zich altijd sterk verzet tegen zulke praktijken van menselijke interventie bij de conceptie, net zoals ze zich verzet tegen anticonceptiemiddelen als de pil en het condoom. Maar zij kan maar op weinig sympathie rekenen en wordt oubollig gezien. De huidige westerlingen worden allen beschouwd als katholiek, maar iedere persoon afzonderlijk vult dit tegenwoordig zelf aan. Ze zijn misschien wel gelovig, maar de macht van de bisschoppen en de paus, en de dogma’s die ze opleggen vinden ze maar niets. De mens is gepersonaliseerd, hij maakt zijn eigen beslissingen, bepaalt zelf wat hij goed en slecht vindt. De bevruchte eicellen zijn maximum enkele dagen oud en kunnen nog ontwikkelen tot tweelingen. Van een bewustzijn kan men op dat niveau niet spreken. Dus sluiten we uit dat ze een ziel hebben? Hebben eencelligen dan ook geen ziel? Of virussen? De ziel is een postulaat, volgens Kant, en moet zomaar aanvaard worden zonder dat men het kan bewijzen, net als de wereld en God. Maar waar trekt men de scheidingslijn tussen bezield en onbezield? Ik kan best begrijpen dat men zulke extreme middelen hanteert om een koppel te voorzien in hun kinderwens. Een leven zonder kinderen is een verloren leven, volgens mij. Het is misschien volgens Kant onze plicht om ons voort te planten? Ook Schopenhauer en Freud bevestigen dat voortplanting een belangrijk deel van onze leefwereld inhoudt. Maar als bv. de vrouw geen eicellen kan produceren is men aangewezen op een donor. Volgens de wet moet dat vrijwillig gebeuren en zonder financiële compensatie. Er zijn mensen die het altruïsme, waar de kerk voor heeft gezorgd, voorop stellen en zich donor maken, van eicellen, sperma, of na de dood, hun lichaam. Kan men dat veroordelen? Een commercialisering van menselijk weefsel is te allen tijde te vermijden om exploitatie van minder gegoede mensen tegen te gaan. Men gaat toch niet op de markt één van je nieren staan verkopen? Of een oog, met het excuus, ik heb er nog één? De overdracht van menselijk weefsel moet strikt wettelijk omschreven worden. Zoals Ricoeur stelt in zijn boek, ‘de grondslagen van de moraal’, begint alles als een waarde. Leven heeft waarde, dus een levende eicel ook. Maar deze waarde economisch uitbuiten is niet ethisch verantwoord. Het is veel waardevoller om zij, indien vereist, gratis ter beschikking te stellen. Het moet de norm worden in heel de wereld dat met menselijk weefsel niet gemarchandeerd mag worden. Deze norm moet imperatief worden, nadrukkelijk gemaakt worden om uiteindelijk in wettelijke vorm gegoten te worden. Een wettelijke, globale omschrijving van de uitwisseling van menselijk weefsel is noodzakelijk om misbruiken, die volop aan de gang zijn, tegen te gaan. Mededogen zou de norm moeten zijn om te voorzien in menselijk weefsel, eicellen, sperma en organen, altruïsme. Uit liefde voor de medemens kan men bijvoorbeeld eicellen afstaan aan een familielid, of een orgaandonor kaart invullen en zich laten registreren als donor. En de donor moet inspraak krijgen wat er met de delen van zijn lichaam die hij afstaat, mag gebeuren. Ik zie mij niet graag belanden op een dissectietafel om studenten medicijnen bij te brengen waar de lever zich nu net bevindt. (Bij mij zal die iets groter zijn dan de doorsnee mens, maar dit terzijde) Vrijheid is belangrijk. Maar is het ethisch verantwoord de mens de vrijheid te geven om zijn lichaam commercieel uit te buiten? Mag men als arme man een nier verkopen op de zwarte markt om aldus een betere levenssituatie te creëren voor hem en zijn gezin? Nee, een mondiale wetgeving, die ethisch verantwoord is, moet in voege treden. In de mondiale samenleving, die meer en meer één groot dorp wordt in de wereld, moet men in staat zijn om iedereen te vrijwaren van zulke exploten. God laat ik nog buiten de discussie, de mening van de Katholieke kerk betreffende de zaak is gekend. Tegenwoordig vult iedereen zelfstandig zijn Godsbeeld in, pantheïsme is weer in, animisme steekt de kop op, atheïsme is ook een visie op de wereld, Boeddhisme is een atheïsme dat steeds populairder wordt in de Westerse wereld. Als men religie in deze zaak zou betrekken, zou de wetenschap nog steeds in zijn kinderschoenen staan, wat ze eeuwenlang gedaan heeft trouwens. In ethiek staat de wil van de mens voorop. Nu als die mens zich wil wenden tot kunstmatige in-vitro fertilisatie, waarom dan niet? Maar dit mag niet ten koste gaan van andere mensen. De mens is een wolf voor de andere, zei Sartre. Laten we toch geen wolven zijn die menselijk weefsel verslinden zonder doel. Laten we het doel duidelijk omschrijven, en de donor inspraak geven in wat er met zijn weefsel mag gebeuren. Geen wetenschappelijk onderzoek bijvoorbeeld. Zo kunnen we de markt van menselijk weefsel een menselijk statuut geven, zonder woekerwinsten, zonder exploitatie van minder gegoede mensen. Volgens de katholieke kerk wordt dan elke eicel die vernietigd wordt, een engeltje… De hemel zal overbevolkt worden als men resteicellen niet nuttig besteed. Wat zou Jezus zeggen moest hij in onze huidige maatschappij geconfronteerd worden met de vraag die gesteld wordt? Heb uw naaste lief, dus sta maar eicellen af, wordt orgaandonor? Vrije wil is de basis van de moraal, maar waar is de vrije wil als mensen verplicht zijn hun lichaam te commercialiseren om te overleven? Die is dan ver te zoeken. In 1789 maakte men ‘de rechten van de mens’ op. Misschien is de tijd gekomen om ook eicellen en sperma rechten te geven. Dat er een universeel wettelijk kader moet komen, dat is evident. De mens mag niet de absolute vrijheid krijgen om te doen met zijn lichaam wat hij wil. Ik herinner mij een bericht in de media over iemand die zich wilde laten opeten. Hij heeft ook zelfs iemand gevonden die dat voor hem wou doen! De stoïcijnen vonden zelfmoord plegen soms eervol. Nu kan dat ook, maar binnen de perken van het menselijke, euthanasie. Zelfmoord zonder medische begeleiding is nog steeds een strafbaar feit. Om even nog Kant te gebruiken en zijn ‘Kritiek op de praktische rede’, wat als iemand het een maxime vindt op te treden als donor? Kan men dat afkeuren dat hij of zij het een plicht vindt dit te doen uit liefde voor de medemens? Kan dit maxime een categorische imperatief gemaakt worden? Mits juiste beperkingen in te stellen in een universeel wettelijk kader. Religie? Die stelt haar vetorecht voor zulke praktijken. Moraal? De huidige positieve visie op de wetenschap en geneeskunde zorgen ervoor dat de meeste mensen dit geen probleem vinden, moraal is altijd een persoonlijke zaak, een oordeel dat men heeft. Samenleving? In het universele dorp dat de wereld geworden is moeten er dringend regels opgemaakt worden, bindend voor iedereen.
Persoonlijke visie
Persoonlijk heb ik er niets op tegen dat mensen eicellen doneren om anderen de kans te geven op kinderen. Zelfs als iemand besluit eicellen te schenken voor de vooruitgang van de wetenschap, heb ik nog geen bezwaar. Ook sperma en orgaandonatie vind ik een goede zaak. Maar dit alles moet steeds op vrijwillige basis gebeuren. Niemand mag verplicht worden dit te doen. Ook heeft de donor recht om te weten wat er met zijn ‘lichaamsdelen’ gaat gebeuren, en het recht om bezwaar te hebben bij bepaalde praktijken. Een markt mag er zijn, maar dan een markt waar alles gratis is (buiten kosten gemaakt voor behandeling, opslag en transport). Commercialisering van lichaamsdelen, daar ben ik absoluut tegen. Dat leid enkel tot wanpraktijken, tot uitbuiting van mensen. Hetgeen Hwang Woo-Suk gedaan heeft, mensen dwingen, vind ik dus absoluut niet kunnen. Personen die zich schuldig maken aan zulk een commercialisering moeten opgespoord worden en gerechtelijk vervolgd, naar mijn mening. Probleem is wel dat de vraag het aanbod waarschijnlijk overschrijdt. Misschien is het oprichten van een NGO misschien een oplossing? Zij kunnen globaal de mensen sensibiliseren, en misschien vrouwen overtuigen om eicellen vrijwillig af te staan. Dan ligt de bal volledig in het kamp van de donoren. Zij kunnen zelfstandig beslissen dit te doen ja of nee. De reden moet zijn altruïsme, naastenliefde, zo zijn wij als goede katholieken toch opgevoed? Dus Donna Dickenson geef ik ook volledig gelijk. De donor moet ook zelf kunnen beslissen wat kan en niet kan met zijn lichaamsdelen. Ik wil geen deel uitmaken van ‘Korperwelten’, een ‘kunstwerk’ gemaakt van lichamen van mens en dier. De tijd dat men de schedel van de overledene thuis op de schoorsteen zette ter zijner nagedachtenis is sinds duizenden jaren passé. Persoonlijk zal ik zelf nooit sperma doneren, dat is mijn eigen keuze. Ik ben van mening dat als ik kinderen wil hebben, ze ook zelf wil opvoeden, om niet enkel genetisch de vader te zijn, maar geestelijk ook een deel kan bijbrengen in hun ontwikkeling. Er zijn er anderen die er een differente mening op nahouden, en daar heb ik alle respect voor. Na mijn dood mag men mijn organen die men kan gebruiken, verwijderen om zo andere mensen te helpen, daar heb ik niets op tegen. Ik wens toch verast te worden en uitgestrooid. Ik ben gemaakt van as en stof, en tot as en stof zal ik terugkeren. Dat is mijn mening
Samenvatting
Embryonaal stamcelonderzoek haalt regelmatig het nieuws. Vaak is het onduidelijk wat de inzet is van de discussies, zowel wetenschappelijk als ethisch van aard. Ethisch gezien gaat het over het morele statuut van het embryo. Wanneer ‘leeft’ een embryo? Wanneer is er sprake van een unieke, ‘nieuwe’ menselijke persoon? Niet gemakkelijk, want embryo’s voor onderzoek gebruikt bevinden zich in zulk een ontwikkelingsstadium dat ze zelfs nog tweelingen kunnen worden. Het is de fase van de blastocyste, de eerste dagen na de conceptie.
Sinds 1987, het jaar van de eerste geslaagde menselijke in-vitrofertilisatie (testbuisbaby) werden overal ter wereld duizenden embryo’s aangemaakt waarvan slechts een gedeelte werd ingeplant bij de moeders. Restembryo’s werden vernietigd of worden op extreem lage temperaturen bewaard. De Katholieke kerk wees van het begin af aan elke vorm van artificieel ingrijpen in het ontstaan van menselijk leven op ethische gronden af, zonder veel indruk te maken op de medici.
Het feit dat men bewust gebruik maakt van embryo’s louter en alleen voor onderzoek lijkt bij velen een gevoelige ethische snaar te raken. Bij therapeutisch klonen worden embryo’s gecreëerd, bv. Door de kern van een huidcel in te brengen in een eicel waarvan de kern verwijderd is. Zo ontstaat een embryo genetisch identiek met de donor van de huidcel. Dit kloon embryo dient louter als grondstof om stamcellijnen te creëren die hopelijk in één of andere therapie een toepassing zullen vinden. Niet enkel de vraag naar het statuut van (rest)embryo’s, maar ook de vraag naar de toelaatbaarheid van het creëren van gekloonde embryo’s wordt zo voorwerp van ethische discussie. Na de zaak Hwang Woo-Suk in 2005 leek men te beseffen dat embryonaal stamcelonderzoek ethische vragen oproept. Hij had immers vele tientallen eicellen gebruikt van vrouwelijke medewerksters en van eicellen die hij kocht via een internationaal agentschap. Naast frauduleuze verdraaiing van de onderzoeksresultaten bleek er ook exploitatie van de vrouwen die eicellen ‘doneerden’ of ‘verkochten’.
Het ‘oogsten’ van eicellen bij vrouwen steunt op een vrij invasieve medische ingreep die tijdrovend is, niet vrij van ongemakken en die een goede nazorg vereist. Eicellen worden pas in grote getallen voorradig via hormonale stimulatie die ‘hyperovulatie’ tot gevolg hebben. Een niet pijnloze ingreep is bovendien nodig om deze eicellen uit het lichaam van de vrouw op te pikken. Kans op infecties bestaat altijd. Hwang had veel meer eicellen gebruikt dan hij aanvankelijk toegaf. Ook de wijze waarop de eiceldonatie gebeurd was (onder meer door vrouwelijke medewerksters onder druk te zetten) zette aan tot het stellen van vragen.
Tegen die achtergrond begrijpt men de groeiende bezorgdheid van bio-ethici en vrouwenorganisaties. Zelfs al blijft tot op vandaag het stamcelonderzoek maar één niche – erg speculatief en experimenteel, ooit zou het erg winstgevend kunnen worden, zowel uit wetenschappelijk oogpunt als in economisch opzicht. Onmiskenbaar zal het onderzoek op embryo’s – verkregen via therapeutisch klonen of anders – altijd nodig blijven om het inzicht te verdiepen in het proces van celdifferentiatie en de creatie van stamcellen. Niets sluit uit dat de vraag naar eicellen toe zal nemen.
Er is een groeiende vraag in de klassieke fertiliteitsgeneeskunde naar eicellen door kinderloze echtparen. Zo tekent zich een niet wettelijk geregulariseerde commercialisering af op het domein van de voortplantingscellen. Naast sperma worden eicellen een economisch schaars goed, waar een markt voor bestaat. De vraag is dan of de evolutie in de richting van een commercialisering van het lichaam ethisch gesproken wenselijk is.
Donna Dickenson, een toonaangevende bio-ethica, verzet zich met klem tegen deze dreigende ‘vermarkting’ van het menselijk lichaam. Zij vreest dat er een soort ‘goudkoorts’ lijkt te ontstaan, met het menselijk lichaam als mijngrond. Tot nader orde wordt in de geneeskunde immers de transfer van lichaamsmateriaal beschouwd als iets wat gebaseerd moet zijn op de logica van de gift. Buiten Europa wordt deze regel al met voeten getreden, denk maar aan China.
Strikt genomen blijft men in het Westen, zowel de medische wereld als de publieke moraal, zeer terughoudend tegenover de idee dat het lichaam, of delen ervan, als koopwaar zou worden aangeboden. Zo is verkoop van organen in Europa en de VS strikt verboden. Is het lichaam niet als het ware de incarnatie van een telkens unieke patiënt, de ‘ziel’ van de persoon? Daarom pleit de medische wereld, zeker in Europa, voor het behoud van de praktijk van vrijwillige orgaandonatie voor orgaantransplantatie.
Toch is Donna Dickenson bezorgd. Op het domein van de eiceldonatie is er een schemerzone ontstaan van semi-commercialisering van het lichaam. In de VS werd in 2002 meer dan 37 miljoen dollar besteed aan de commerciële transfer van donoreicellen, via tussenpersonen, biomedische ‘bedrijfjes’ en internet. In Europa is de regulering strikter, maar fertiliteitsklinieken in Spanje en Griekenland profiteren volop van de strikte wetgeving rond eiceldonatie in onder meer Frankrijk. De sluipende ‘vermarkting’ van de voortplantingscellen is dus ook in Europa meer en meer een feit. Voeg daarbij de vraag naar eicellen voor embryonaal stamcelonderzoek, en je hebt alle ingrediënten voor een ‘vermarkting’ van het vrouwelijk lichaam.
Dickenson wijst nadrukkelijk volgende stelling af: creëer een vanuit het beleid sterk gereguleerde markt voor de transfer van lichaamsmateriaal. Zo ga je de illegaliteit tegen en creëer je transparantie. Maar als men de deur openzet voor winstbejag, zullen woekerwinsten niet achterblijven. Ook ziet Dickenson een vorm van discriminatie en exploitatie van een economisch zwakkere groep vrouwen. De vermarkting van eiceldonatie betekent de verbreking van de exclusiviteit van de giftrelatie. Alleen de logica van de gift bij overdracht van lichaamsmateriaal kan het intrinsiek ethisch gehalte van de geneeskunde en het wetenschappelijk onderzoek vrijwaren.
Zo hield het Amerikaanse Congres in maart 2006 een hoorzitting gewijd aan de potentiële exploitatie, fraude en ethische problemen in relatie tot het klonen van menselijke embryo’s en het embryonaal stamcelonderzoek. In Europa werd dit in 2005 al besproken wat leidde tot een resolutie van het Europees Parlement waarbij een verbod wordt gesteld op elke vorm van commerciële verkoop van eicellen.
Dickensons standpunt verdient alle aandacht, omdat het getuigd van realiteitszin en tegelijk fundamentele morele intuïties en overtuigingen een plaats geeft. Een gift zal nooit gebaseerd zijn op een soort heroïsch altruïsme, tegenover een gift dient de tegengift te staan. Bv. Inspraak wat met het gedoneerde materiaal kan en mag. Zo blijft er ruimte om door de donor af te zien van participatie aan wetenschappelijk onderzoek. Niet de markt moet de geneeskunde de wet stellen, maar de markt moet door de civiele maatschappij de wet gesteld worden, ten gunste van een ethisch verantwoorde geneeskunde.
Confrontatie tussen het artikel en de leerstof
De grootste angst van de mens is de dood. De Stoïcijnen wisten dit, en zeiden dat de dood een overgang is en het terug worden opgenomen in de kosmos. De Christenen kwamen met een attractiever alternatief, de mens is eeuwig en zal na zijn dood verder leven, onsterfelijkheid van lichaam en ziel. Ook Montaigne zei dat filosoferen leren sterven is. Dus de dood speelt een belangrijke rol in het dagelijkse leven. Men kan de dood maar op twee manieren overwinnen, dat is door beroemd te worden door boeken te schrijven, of een piramide te bouwen, of door zich voort te planten. En daar wringt het schoentje bij een steeds grotere groep van mensen. In onze huidige maatschappij hebben steeds meer mensen te kampen met fertiliteitsproblemen. In 1987 werd de eerste conceptie teweeg gebracht buiten de baarmoeder, in een testbuisje, waarna het embryo ingeplant werd in de moeder. Sindsdien is de weg vrijgemaakt om meerdere mensen aldus te helpen hun vruchtbaarheidsprobleem te overwinnen. Maar wat men doet is hormonaal ervoor zorgen dat de vrouw overovuleert. Dan neemt men de eicellen weg uit de baarmoeder, waarna men ze gaat bevruchten met vruchtbaar sperma buiten de baarmoeder. Uiteindelijk worden er meerdere embryo’s gevormd, maar men plaatst er maar enkele terug in de baarmoeder. Maar die embryo’s, hebben die al een ziel? Een ziel zoals de dualistische visie van de Christenen een ziel kent? Dat is natuurlijk de vraag. Want met de bevruchte eicellen die niet worden gebruikt, wordt wetenschappelijk onderzoek mee verricht, of ze worden simpelweg vernietigd. Speelt men op deze wijze niet een klein beetje God? Of is het meer God een handje helpen? De kerk heeft zich altijd sterk verzet tegen zulke praktijken van menselijke interventie bij de conceptie, net zoals ze zich verzet tegen anticonceptiemiddelen als de pil en het condoom. Maar zij kan maar op weinig sympathie rekenen en wordt oubollig gezien. De huidige westerlingen worden allen beschouwd als katholiek, maar iedere persoon afzonderlijk vult dit tegenwoordig zelf aan. Ze zijn misschien wel gelovig, maar de macht van de bisschoppen en de paus, en de dogma’s die ze opleggen vinden ze maar niets. De mens is gepersonaliseerd, hij maakt zijn eigen beslissingen, bepaalt zelf wat hij goed en slecht vindt. De bevruchte eicellen zijn maximum enkele dagen oud en kunnen nog ontwikkelen tot tweelingen. Van een bewustzijn kan men op dat niveau niet spreken. Dus sluiten we uit dat ze een ziel hebben? Hebben eencelligen dan ook geen ziel? Of virussen? De ziel is een postulaat, volgens Kant, en moet zomaar aanvaard worden zonder dat men het kan bewijzen, net als de wereld en God. Maar waar trekt men de scheidingslijn tussen bezield en onbezield? Ik kan best begrijpen dat men zulke extreme middelen hanteert om een koppel te voorzien in hun kinderwens. Een leven zonder kinderen is een verloren leven, volgens mij. Het is misschien volgens Kant onze plicht om ons voort te planten? Ook Schopenhauer en Freud bevestigen dat voortplanting een belangrijk deel van onze leefwereld inhoudt. Maar als bv. de vrouw geen eicellen kan produceren is men aangewezen op een donor. Volgens de wet moet dat vrijwillig gebeuren en zonder financiële compensatie. Er zijn mensen die het altruïsme, waar de kerk voor heeft gezorgd, voorop stellen en zich donor maken, van eicellen, sperma, of na de dood, hun lichaam. Kan men dat veroordelen? Een commercialisering van menselijk weefsel is te allen tijde te vermijden om exploitatie van minder gegoede mensen tegen te gaan. Men gaat toch niet op de markt één van je nieren staan verkopen? Of een oog, met het excuus, ik heb er nog één? De overdracht van menselijk weefsel moet strikt wettelijk omschreven worden. Zoals Ricoeur stelt in zijn boek, ‘de grondslagen van de moraal’, begint alles als een waarde. Leven heeft waarde, dus een levende eicel ook. Maar deze waarde economisch uitbuiten is niet ethisch verantwoord. Het is veel waardevoller om zij, indien vereist, gratis ter beschikking te stellen. Het moet de norm worden in heel de wereld dat met menselijk weefsel niet gemarchandeerd mag worden. Deze norm moet imperatief worden, nadrukkelijk gemaakt worden om uiteindelijk in wettelijke vorm gegoten te worden. Een wettelijke, globale omschrijving van de uitwisseling van menselijk weefsel is noodzakelijk om misbruiken, die volop aan de gang zijn, tegen te gaan. Mededogen zou de norm moeten zijn om te voorzien in menselijk weefsel, eicellen, sperma en organen, altruïsme. Uit liefde voor de medemens kan men bijvoorbeeld eicellen afstaan aan een familielid, of een orgaandonor kaart invullen en zich laten registreren als donor. En de donor moet inspraak krijgen wat er met de delen van zijn lichaam die hij afstaat, mag gebeuren. Ik zie mij niet graag belanden op een dissectietafel om studenten medicijnen bij te brengen waar de lever zich nu net bevindt. (Bij mij zal die iets groter zijn dan de doorsnee mens, maar dit terzijde) Vrijheid is belangrijk. Maar is het ethisch verantwoord de mens de vrijheid te geven om zijn lichaam commercieel uit te buiten? Mag men als arme man een nier verkopen op de zwarte markt om aldus een betere levenssituatie te creëren voor hem en zijn gezin? Nee, een mondiale wetgeving, die ethisch verantwoord is, moet in voege treden. In de mondiale samenleving, die meer en meer één groot dorp wordt in de wereld, moet men in staat zijn om iedereen te vrijwaren van zulke exploten. God laat ik nog buiten de discussie, de mening van de Katholieke kerk betreffende de zaak is gekend. Tegenwoordig vult iedereen zelfstandig zijn Godsbeeld in, pantheïsme is weer in, animisme steekt de kop op, atheïsme is ook een visie op de wereld, Boeddhisme is een atheïsme dat steeds populairder wordt in de Westerse wereld. Als men religie in deze zaak zou betrekken, zou de wetenschap nog steeds in zijn kinderschoenen staan, wat ze eeuwenlang gedaan heeft trouwens. In ethiek staat de wil van de mens voorop. Nu als die mens zich wil wenden tot kunstmatige in-vitro fertilisatie, waarom dan niet? Maar dit mag niet ten koste gaan van andere mensen. De mens is een wolf voor de andere, zei Sartre. Laten we toch geen wolven zijn die menselijk weefsel verslinden zonder doel. Laten we het doel duidelijk omschrijven, en de donor inspraak geven in wat er met zijn weefsel mag gebeuren. Geen wetenschappelijk onderzoek bijvoorbeeld. Zo kunnen we de markt van menselijk weefsel een menselijk statuut geven, zonder woekerwinsten, zonder exploitatie van minder gegoede mensen. Volgens de katholieke kerk wordt dan elke eicel die vernietigd wordt, een engeltje… De hemel zal overbevolkt worden als men resteicellen niet nuttig besteed. Wat zou Jezus zeggen moest hij in onze huidige maatschappij geconfronteerd worden met de vraag die gesteld wordt? Heb uw naaste lief, dus sta maar eicellen af, wordt orgaandonor? Vrije wil is de basis van de moraal, maar waar is de vrije wil als mensen verplicht zijn hun lichaam te commercialiseren om te overleven? Die is dan ver te zoeken. In 1789 maakte men ‘de rechten van de mens’ op. Misschien is de tijd gekomen om ook eicellen en sperma rechten te geven. Dat er een universeel wettelijk kader moet komen, dat is evident. De mens mag niet de absolute vrijheid krijgen om te doen met zijn lichaam wat hij wil. Ik herinner mij een bericht in de media over iemand die zich wilde laten opeten. Hij heeft ook zelfs iemand gevonden die dat voor hem wou doen! De stoïcijnen vonden zelfmoord plegen soms eervol. Nu kan dat ook, maar binnen de perken van het menselijke, euthanasie. Zelfmoord zonder medische begeleiding is nog steeds een strafbaar feit. Om even nog Kant te gebruiken en zijn ‘Kritiek op de praktische rede’, wat als iemand het een maxime vindt op te treden als donor? Kan men dat afkeuren dat hij of zij het een plicht vindt dit te doen uit liefde voor de medemens? Kan dit maxime een categorische imperatief gemaakt worden? Mits juiste beperkingen in te stellen in een universeel wettelijk kader. Religie? Die stelt haar vetorecht voor zulke praktijken. Moraal? De huidige positieve visie op de wetenschap en geneeskunde zorgen ervoor dat de meeste mensen dit geen probleem vinden, moraal is altijd een persoonlijke zaak, een oordeel dat men heeft. Samenleving? In het universele dorp dat de wereld geworden is moeten er dringend regels opgemaakt worden, bindend voor iedereen.
Persoonlijke visie
Persoonlijk heb ik er niets op tegen dat mensen eicellen doneren om anderen de kans te geven op kinderen. Zelfs als iemand besluit eicellen te schenken voor de vooruitgang van de wetenschap, heb ik nog geen bezwaar. Ook sperma en orgaandonatie vind ik een goede zaak. Maar dit alles moet steeds op vrijwillige basis gebeuren. Niemand mag verplicht worden dit te doen. Ook heeft de donor recht om te weten wat er met zijn ‘lichaamsdelen’ gaat gebeuren, en het recht om bezwaar te hebben bij bepaalde praktijken. Een markt mag er zijn, maar dan een markt waar alles gratis is (buiten kosten gemaakt voor behandeling, opslag en transport). Commercialisering van lichaamsdelen, daar ben ik absoluut tegen. Dat leid enkel tot wanpraktijken, tot uitbuiting van mensen. Hetgeen Hwang Woo-Suk gedaan heeft, mensen dwingen, vind ik dus absoluut niet kunnen. Personen die zich schuldig maken aan zulk een commercialisering moeten opgespoord worden en gerechtelijk vervolgd, naar mijn mening. Probleem is wel dat de vraag het aanbod waarschijnlijk overschrijdt. Misschien is het oprichten van een NGO misschien een oplossing? Zij kunnen globaal de mensen sensibiliseren, en misschien vrouwen overtuigen om eicellen vrijwillig af te staan. Dan ligt de bal volledig in het kamp van de donoren. Zij kunnen zelfstandig beslissen dit te doen ja of nee. De reden moet zijn altruïsme, naastenliefde, zo zijn wij als goede katholieken toch opgevoed? Dus Donna Dickenson geef ik ook volledig gelijk. De donor moet ook zelf kunnen beslissen wat kan en niet kan met zijn lichaamsdelen. Ik wil geen deel uitmaken van ‘Korperwelten’, een ‘kunstwerk’ gemaakt van lichamen van mens en dier. De tijd dat men de schedel van de overledene thuis op de schoorsteen zette ter zijner nagedachtenis is sinds duizenden jaren passé. Persoonlijk zal ik zelf nooit sperma doneren, dat is mijn eigen keuze. Ik ben van mening dat als ik kinderen wil hebben, ze ook zelf wil opvoeden, om niet enkel genetisch de vader te zijn, maar geestelijk ook een deel kan bijbrengen in hun ontwikkeling. Er zijn er anderen die er een differente mening op nahouden, en daar heb ik alle respect voor. Na mijn dood mag men mijn organen die men kan gebruiken, verwijderen om zo andere mensen te helpen, daar heb ik niets op tegen. Ik wens toch verast te worden en uitgestrooid. Ik ben gemaakt van as en stof, en tot as en stof zal ik terugkeren. Dat is mijn mening
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
